ik kwam jullie stichting tegen op facebook en ging is kijken onder de honden die een huisje zochten ik had voor mezelf uitgemaakt dat ik 1 hondje wilde adopteren uit Roemenië ik heb al een roedel ze komen overal vandaan en dus kwam ik op Chiara teefje 23 cm was gelijk verliefd wat een hoopje met opvang optie adoptie zo kon ik kijken hoe ze op de roedel reageerde en of het klikte wat ik heel fijn vond. Ik kon haar halen op schiphol het bleek een manneke te zijn dat hadden ze me paar dagen van te voren netjes verteld hoor maar dat was natuurlijk niet erg ik moet zeggen heel goed begeleid huisbezoek en alle veiligheid in acht genomen echt super stichting alles voor de honden leuke mensen en je kon altijd bellen appen voor vragen advies echt top en snel bericht terug wat heel fijn is. Chiaro zo heeft hij nou werd natuurlijk omgedoopt wat een boeffie een clown echt ongelooflijk heerlijk hondje met zijn 35 cm een stukje groter dan gedacht we zijn als een blok voor hem gevallen en hij heeft zijn gouden mandje gevonden. De nazorg is fantastisch kan niet beter ik vind jullie echte toppers en omdat jullie erg bezig zijn om daar in Roemenië alles te laten helpen zodat er minder pups geboren worden en uiteraard de hondjes laten adopteren en asielen te helpen enz enz echt geen woorden voor. ik kan eigenlijk niks bedenken wat beter kan of anders ik denk dat jullie een voorbeeld zijn voor vele waar ze minder met de veiligheid omgaan qua vervoer en vaak met alleen halsbandje om waardoor er honden ontglippen erg zielig en eigenlijk niet nodig.... Sluiten

Ik wilde al langere tijd iets voor dieren betekenen en toen ik op een dag Monique van Walk For Dogs 2017 op fb voorbij zag komen raakte mij haar verhalen zeer. Na met de georganiseerde hondenwandeling te hebben mee gelopen wilde ik mij graag aanmelden als vrijwilligster om mee te gaan naar het grootschalige sterilisatie project voor straat honden in Roemenië. Zodat ik de verhalen live kon beleven.......en dat heb !!! Het is net of je ipv een vliegtuig in een tijdmachine word gezet en 50 jaar terug gaat in de tijd. Wat een prachtig land, wat een lieve dankbare mensen en wat een armoede. Veel goed werk word daar door een sterilisatie team verricht daar word veel heel veel dierenleed mee voorkomen. Ik heb veel gezien veel gelachen en soms gehuild.En bij thuis komst ontzettend veel leuk reacties gekregen .... Ik ben je dankbaar Monique dat ik een kijkje in jouw wereld mocht nemen.......tingelingeling... Sluiten

Een reactie via de mail! Leuk ook dat je het initiatief neemt om zoveel verspreid door het land te gaan wandelen. Dat creëert mogelijkheden voor iedereen! Daarnaast wil ik je nog complimenteren over de 'adoptie procedure' op je website. Ik kwam daar terecht via je bericht over Beer, wat een geweldig dier is dat, zou naar aanleiding van zijn gedrag op het filmpje zo tussen onze andere twee passen. Het is zeer helder en concreet omschreven omtrent hetgeen wat het beste is voor de hond. Mensen onderschatten vaak de belevingswereld van de hond en de impact die zo'n avontuur teweeg brengt, mooi om te zien hoeveel aandacht jij daarvoor hebt! Kunnen nog veel stichtingen van leren. ?... Sluiten

Alles is begonnen met een klein roemeens pleborsteltje, genaamd Travis! Nadat ik gestopt ben met werken,zocht ik een hondje en was verbaasd dat er geen hond te bekennen was in Nederland! In de asiels zitten alleen staffords of pittbuls of honden met een bagage! Broodfok was voor mij not done! Bij een fokker moest je maanden wachten en ja, dan kom je op Facebook bij stichtingen uit die Roemeense hondjes aanbied ter adoptie......geen idee hoe dat dan werkt, maar binnen een week was hij daar! Mijn muppet! Een verschrikkelijk lief dankbaar hondje, zodat je je afvraagt; wat is zijn achtergrond!? Je gaat je dan een beetje verdiepen in de materie van de Roemeense straathonden en dat is diep triest! Maar ze kunnen zoveel zeggen, dus toen er een bericht voorbij kwam dat een dame in haar eentje met haar twee honden door 6 landen ging wandelen wat 2017 km is, was mijn eerste reactie; die is knettergek! Mijn tweede reactie was: die doet tenminste daadwerkelijk iets, ik ga mee wandelen! (zei zij, die een hekel heeft aan wandelen en totaal ongeschikt en ongetraind is!) maar mijn aandacht was getrokken! Ik volgde Monique elke avond en zag wat zij weer presteerde! mijn bewondering, maar vooral respect groeide elke dag! Dus toen kwam de loting van het vliegticket voorbij en ik greep me kans! En ja hoor! savonds een springende Helga in de kamer, Travis keek me aan met een blik, die is echt gek die hollander! Gelijk foto's gemaakt en opgestuurd!'s"Avonds nog gelijk contact met Monique en ik mocht mee met het sterilisatieproject! Dit speelde allemaal in december 2017! We zouden elkaar ontmoeten in jan,maar door de drukke omstandigheden van Monique schoof dat iedere x op! Ondertussen ging ik me verder verdiepen in het sterilisatieproject waar deze stichting voor staat en raakte meer en meer overtuigd dat dit het antwoord was. Maar ben sceptisch en nuchter en was dus heel blij dat ik een keertje eerder mee mocht! Dus na twee korte kennismakingen, zaten twee wildvreemde dames ineens naast elkaar in het vliegtuig en moesten ook nog samen een bed delen! Alles goedkoop houden, want wat je over houdt gaat naar de sterilisaties! Donderdagmorgen na 4 uurtjes slaap, hup in een taxi naar de PS Bragadiru! Deze shelter wordt gerund door gevangenen, die ieder een blok honden onder zich hebben. We stapten naar binnen en het eerste wat opviel, was de geur en het geblaf van de honden! In elk hok lagen pallets waar ze op konden liggen en er was een luik waardoor ze in een buitenkennel konden komen! Maar wat ik zeker had verwacht, maar niet zag, was de poep en plas van de honden! Water in de hokken ,in sommige bakken lag nog voer! Hoe verblindt kan je zijn door Facebook! De honden zagen er allemaal goed uit, dikke en dunne honden, maar alert, speels, gretig voor aandacht! En ja hoor, stapt Monique zo een hok in....bij die gevaarlijke hondjes! Die dus allemaal watjes worden bij haar! Tuurlijk zaten er ook bij die duidelijk niet gesocialiseerd waren, maar zodra ze enige potentie zag gingen ze toch op de lijst! ik heb haar dingen zien doen, kijk op de filmpjes, en je zult zien wat ik bedoel! Geweldig! Nadat we alle hokken hadden gehad, moesten we toch nog mee met de gevangenen, want ook zij wilden als het ware "hun honden verkopen" aan ons! Zoveel liefde hadden ze voor hun beessies! Je zag ook dat de dieren met liefde op hun reageerden, dus het vooroordeel wat ik had..... Met de terugreis werden we eerst nog een stukje gereden door de dierenarts van deze PS, en Monique zou Monique niet zijn...gelijk ff polsen!!Toen verder met een taxi door Boekarest naar een ander Hotel, douchen, eten en Roxy ontmoeten, Wat een geweldige vrouw! Ze is echt de spil daar in Roemenië! Je vraagt, zij regelt! Maar we moesten "s Avonds ook nog even naar een DA, nou is dat een belevenis op zichzelf. Een wachtkamer vol, dus ff wachten, herkende ik nog een fbvriendinnetje tegen die ook heel erg betrokken is bij honden! Afspraak gemaakt voor de sterilisaties, en ja....we moeten tampons vouwen! Geweldig! alles om de kosten te dekken! Toen weer terug want de huurauto moest geregeld worden en na nog een drankje op het terras, naar bed! Na weer een kort nachtje, in de auto richting Tulcea naar het asiel van Leni Leni! Onderweg zag ik mijn eerste straathond! We moesten even stoppen op een parkeerplaats langs de snelweg, want er brandde een lampje op het dashboard! tsja en het boekje is in het roemeens....toen dachten wij, eigenlijk heel logisch, hij rijdt toch nog? dus het lampje gewoon genegeerd en is in de loop van de rit ook gewoon weer uitgegaan! Maar op die parkeerplaats zag ik mijn eerste straathond! Een beige middelmaat, duidelijk net gedropt! Zag er goed uit, maar was zo bang van ons.Hij liep iedere keer weer weg als we te dichtbij kwamen en ging toen op die hele grote desolate parkeerplaats wachten op zijn baasje, want die zou hem nooit in de steek laten, toch? Doorgereden naar Tulcea, onderweg diverse dode aangereden honden zien liggen, maar ook een geweldig mooi natuurschoon! Roemenië is echt heel mooi! Schaapherders, koeienherders, paard en wagens, heel apart! Al zou het volgende project De verzorging van je paard moeten zijn! Zo mager en een paard aangespannen in een wei zetten,die dan door zijn benen moet zakken om een grassprietje te kunnen pakken, daar ligt nog een wereld van educatie open! Maar aangekomen bij de shelter werden we hartelijk ontvangen door Leni, Leni! En natuurlijk het gebruikelijk geblaf! Een hond had het echt te kwaad; Speedy herkende Monique van de vorige keer en werd helemaal gek van vreugde! De shelter bestond uit een overdekte ruimte en daarachter de buitenkennels, waarin weer hondenhokken met stro stonden! Volop water en voer en weer zagen die honden er erg goed uit! Ja sommigen langharigen mochten wel een keertje een borstel zien, maar als je weet dat deze dame de honden samen met haar vriend verzorgd: respect! De honden waren ook allemaal gericht op haar, zoveel liefde voor deze honden heeft ze! Nou Monique deed weer haar geweldige trucje, en ze aten uit haar handen! Zie de filmpjes! Nadat ze weer onder gelebberd was, vetrokken we naar de HBMfarm, dat ging via landwegen en door Babadag waar het sterilisatieproject start op 2 mei! Behalve de dode straathonden was dit mijn tweede ontmoeting met de levende! We hebben ze wat eten gegeven en wat Monique kan, kan ik natuurlijk ook....dus niet! bij haar aten ze allemaal uit haar hand, ik had het geluk dat de jongste uiteindelijk medelijden met me kreeg, dus ik mocht hem ook een snoepje geven! We zijn toen verder gereden, puppies spelend langs een drukke weg, honden die in de berm liggen en je dan diep triest aankijken met die bruine ogen! Wonend op een vuilnisbelt, geschopt door kinderen, ,maar het ergste is wel dat deze honden genegeerd worden, ze zijn hetzefde als die lantarenpaal! Straat meubulair! Op deze momenten was ik voor 100% overtuigd Steriliseren! Nadat we in het plaatsje van de HBMfarm hadden gegeten, daarna toe gereden! En heerlijk geslapen! Koffie gedronken, wel getracht, want er liepen honden los op het erf en die vonden mij wel heel lief, dus ook ik werd onder gelebberd, totdat Elena ze binnen riep, ik was ineens niet meer belangrijk! Vervolgens Monique wakker gemaakt, ontbeten en op naar de Mollen, Stoffer en Blik, en de chocolaatjes! Behalve de mollen vonden de honden ons geweldig! Ze zetten net nog geen koffie voor ons om de tijd te rekken! Op naar een Cyper, prttt,prtt! En een puppy, smelt! De andere honden aan de andere kant werden ook helemaal gek van vreugde, zagen er ook weer gezond, springend, speels en lief uit! En ja daar stond hij, de ezel genaamd Douwe! Het beessie heeft niet door dat hij in een land als Roemenië de hoofdprijs heeft gewonnen om op de HBMfarm te wonen! Binnen was Elena druk bezig alle kennels te reinigen, de hele farm zag er trouwens schoon uit! Bewonderingswaardig want het is best wel veel werk! Nadat we nog een was hadden gedraaid en afgewassen hadden, terug naar Boekarest! En ja hoor, weer een lampje! Maar daar hadden we ervaring mee,toch? Gewoon negeren! Onderweg wederom die straathonden, zo diep triest! Maar Candy geadopteerd! Yeahhh! En Candy's Oma zoekt een wat ouder hondje en laten we die nu net bij Leni,Leni op de lijst hadden gezet! Wederom Yeahhhh! Bij het hotel werd de auto weer opgehaald, afspraken gemaakt voor de sterilisatiedatums, gegeten en Roxy kwam weer! Ze heeft het talent om zulke humoristische verhalen te vertellen, dat de tranen niet alleen van het lachen waren, maar van de vele verschrikkingen op de wegen in Roemenië! Blij dat ze er was om die spanning te doorbreken! En na anderhalfuur slaap, hup in de shuttle, hup in het vliegtuig, hup terug in de Nederlandse realiteit, waar de meeste hondjes vertroeteld worden en gelukkig niet beseffen in wat voor een goed land zij leven! Maar ikzelf tottaly overtuigd van de noodzaak van steriliseren en ook educatie! En dat gaan we doen, maar hulp nog steeds noodzakelijk, dus mensen kijk op de website en doneer alsjeblieft! Ik ben dankbaar voor de roemeense mensen die ik heb ontmoet; de gevangenen, Leni,Leni, Elena en natuurlijk Roxy! Maar vooral dankbaar voor Monique, met haar gave, drijfkracht, koppigheid, warrigheid, maar vooral met haar passie voor honden! Een persoon kan niets veranderen zeggen ze, nou geloof me, ze is aardig onderweg! Bij thuiskomst stond mijn Roemeense Pleeborstel voor de deur te kwispelen, en ik dacht dat ik een geweldig onthaal zou krijgen, maar het enigste wat meneer deed is een uur snuffelen aan me schoenen en pas s"avonds kreeg ik wat aandacht....daar zat ik dan met me goede gedrag.....maar deze reis staat op mijn netvlies en ik ga zeker terug!... Sluiten

Super mooie website vooral de uitleg over de adoptie van de honden is heel duidelijk en zo belangrijk. Heel veel succes met alles wat jullie aan gaan pakken het maakt de wereld van de zwerfhonden een stuk beter,minder honden minder leed.... Sluiten